Yüreyime attım bana ağır gelen tüm gerçekleri . Sustum .. Yuttum
soğuk sessizliği ... Suçlayamadım , suçlayamadım da hiç kimseyi . Çünki ben getirdim
bu hale kendimi . Gidişler yormaz beklemek kadar gelmiyecek birini . Ve hiç bir
şey insan topluluğunun içinde tenha kalmak kadar incitmez . Her zaman bildim
yerimi , ne bir adım geride , ne bir adım önde . Şimdi bu yorgun ve yalniz
gecede soruyorum yüreyime: Yalnız kalacak kadar sevmek senin neyine ?
Tezgahta domates satan
satıcıyla fiyatta anlaşmak kadar kolay
diğildir ilişkiler . Ne Satıcının bitseydi giderdim sozleri olur aklında , ne
de ucuz olsun diye çürük sevgiler taşıyorsun kalbinde . Sevmek zor , güvenmek
mümkün değildir . Şimdi akşam pazar . Ucuz ilişkilere her yerde rastlarsın bu devrde . Birazdan her şey sona erer .
Yerler ezilmiş pişmanliklar içinde . Daha sonra mı ? Sonra sıra çöp
toplayıcılarda ...
Z.İdriszade

Hiç yorum yok:
Yorum Gönder